On dźwigał nasze choroby i wziął na siebie nasze cierpienia.
(Iz 53, 4)

Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. (Jk 5, 14 – 15)

Sakrament namaszczenia chorych jest przeznaczony dla osób ciężko chorych i starszych. Można przyjmować go wielokrotnie, nie tylko w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia.

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

• zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
• umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby i starości;
• przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
• powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
• przygotowanie na przejście do życia wiecznego. (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1532)

Ludzie chorzy oprócz troski medycznej potrzebują także troski duchowej. To na rodzinie spoczywa odpowiedzialność, aby chorzy mogli w każdy pierwszy piątek miesiąca korzystać z Komunii św. oraz ewentualnie spowiedzi św. i sakramentu chorych. Wtedy bowiem księża zwyczajowo udają się z posługą sakramentalną do chorych. Z sakramentem namaszczenia chorych nie czekajmy aż będzie za późno próbując tłumaczyć to później rzekomą troską o chorego. Ten sakrament jest dla poważnie chorych i nie oznacza śmierci. Jest to sakrament dla żywych. Nigdy nie wolno udzielać go człowiekowi zmarłemu.

W przypadku niebezpieczeństwa śmierci lub agonii należy jak najszybciej wezwać kapłana z wiatykiem, aby przygotować zmarłego na przejście do wieczności.

Dodatkowo w naszej parafii w każdą niedzielę nadzwyczajni szafarze Komunii św. zanoszą Komunię św. tym, którzy tego pragną. Trzeba tylko to zgłosić w zakrystii lub kancelarii.